Słońce republiki - seria prezentacji mówiących o fascynacji Herberta cywilizacja rzymską, o czym mowa w książce:

Józef Maria Ruszar, Słońce republiki. Cywilizacja rzymska w twórczości Zbigniewa Herberta, Wydawnictwo JMR Transatlantyk, Kraków 2014

Z recenzji:

Wybór tematyki związanej ze starożytnym Rzymem był odważny i trafny, bo to zagadnienia słabo zbadane, znacznie mniej niż tematy starogreckie. Wybór ten jest wartościowy jeszcze z powodów teoretycznych gdyż lokuje analizowany materiał na pograniczu różnych metod i dyscyplin naukowych, nawet tak rzadko wykorzystywanych przez literaturoznawców jak ekonomia i historia wojskowości.

Prof. dr hab. Krzysztof Dybciak

To, że właściwą część dysertacji rozpoczyna lektura eseju, kończącego się – jak dzieje Rzymu – w chwili najmniej odpowiedniej, uważam za znakomite otwarcie rozważań nad cywilizacją rzymską w twórczości Zbigniewa Herberta. „W Lekcji łaciny – pisze Józef Ruszar – mamy do czynienia z trzema elementami konstrukcyjnymi: wspomnieniem szkolnym, osobistą relacją z podróży oraz przedstawieniem historii wzrostu i upadku Imperium Romanum na przykładzie dziejów rzymskiej Brytanii”. W ten sposób badacz nawiązuje do swojej tezy wyjściowej o micie Rzymu ukształtowanym w dorobku poety przez: szkolne wychowanie (vir uosobiający virtus), recepcję kultury (podróże mentalne i realne) oraz znajomość relacji władza-jednostka i reguł ekonomii. Dopełniając Lekcję łaciny o urywek eseistyczny Przerwana lekcja, autor rozprawy pokaże jak w światopoglądzie Herberta fundamentalizuje się przekonanie o bliskości i nierozłączności tego, co rzymskie, z tym, co rodzime. Tego, co dawne, z tym, co współczesne.

Prof. dr hab. Marian Kisiel