Mgr Ewa Goczał – Ku światłej ciemności. Myśl apofatyczna jako klucz do wierszy Aleksandra Wata

Autorka referatu umieszcza twórczość poetycką Aleksandra Wata w kontekście myśli apofatycznej, rozumianej jako nurt teologiczno-filozoficzny, którego źródłem jest przekonanie o niemożliwości poznania Boga na drodze rozumowej i opisania Jego tajemnicy przy użyciu określeń pozytywnych. Sięga przy tym do klasycznej teologii negatywnej spod znaku Pseudo-Dionizego Areopagity, którą uzupełnia opracowaniami współczesnych filozofów religii, m. in. Karola Tarnowskiego i Piotra Sikory, wskazującymi na fakt, że pojęcia wprowadzone przez mistrzów apofatyzmu są adekwatne do opisu nowoczesnej duchowości, a także będących jej wyrazem dzieł literackich. Celem tak nakreślonej kontekstualizacji jest wypracowanie apofatycznego modelu reprezentacji doświadczenia religijnego, pozwalającego przedstawić całościowy, choć dynamiczny, więc trudny do uchwycenia i raczej konstytuujący się ciągle na nowo niż raz na zawsze ustalony, sposób przedstawiania świętości oraz boskości w wierszach i poematach autora Ciemnego świecidła.

Seminarium odbyło się w ramach realizacji grantu Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki „Obrazy Boga, człowieka i świata w literaturze polskiej XX wieku. Interdyscyplinarny projekt literaturoznawczy mający służyć humanistycznej refleksji, która dotyczy odniesień metafizycznych i poszukiwania transcendencji w literaturze”, numer rejestracyjny 11 H 13 0472 82; miejsce realizacji: Instytut Myśli Józefa Tischnera w Krakowie.

Kierownik: dr Józef Maria Ruszar.