Dr Małgorzata Peroń (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II), Zachwyt, piękno, udręka („Obłoki nad Ferrarą”) 

W wierszu Zbigniewa Herberta Obłoki nad Ferrarą wykorzystana została metafora życia jako wędrówki. Jej plastycznym obrazem są przesuwające się obłoki. Poeta nawiązuje do obrazu Domenica Ghirlandaia, ale nie jest możliwa identyfikacja źródła inspiracji. Na warstwę ekfrastyczną nakładają się osobiste wspomnienia z podróży. Bohater wiersza poznaje świat także bezpośrednio, poprzez zmysł wzroku.

XIV Warsztaty Herbertowskie

Międzynarodowa Konferencja Literaturoznawcza

Herbert po dwudziestu latach

Nowe interpretacje twórczości

Akademia Ignatianum – Instytut Myśli Józefa Tischnera

Kraków, 9–12 listopada 2017